Pamukkale, czyli bawełniany zamek

Po powrocie z kolejnego wyjazdu, którego celem było odwiedzenie Pamukkale, dodałam już dziesiątki informacji co, jak i "z czym to się je", ale przyszedł też czas na uporządkowanie myśli na blogu tak, aby wszystkim łatwo i wygodnie było odnaleźć praktyczne wiadomości.

Póki we wstępie jeszcze jesteśmy, dodam, iż Pamukkale to jedno z piękniejszych miejsc na mapie Turcji. Będąc na wakacjach w jednej z tureckich riwier warto poświęcić jeden pełny dzień na wycieczkę. Z Antalyi to tylko 230 km, nieco więcej z Alanyi i podobnie z Fethiye, Bodrum czy Marmaris. Zdaję sobie sprawę, że jadąc do Turcji na wakacje, raczej marzy nam się błogi odpoczynek na plaży i nie każdemu leży opcja opuszczania jej na cały dzień! Ale Pamukkale to o tyle wyjątkowe miejsce, że warto zarezerwować sobie trochę czasu i zobaczyć to na własne oczy.

Co oznacza "Pamukkale"?

Na początek nazwa. Co tak właściwie oznacza "Pamukkale"? Otóż w dosłownym tłumaczeniu z tureckiego, znaczy "bawełniany zamek" lub z angielskiego "cotton castle". Nazwa adekwatna do wyglądu, jaki przez wieki przybierało Pamukkale, przypominając aktualnie plantacji bawełny w środkowej Turcji. Kto raz z oddali zobaczy to białe wzgórze, nie będzie mieć już żadnych wątpliwości, dlaczego komuś przyszło do głowy nazwać tak to miejsce.

Jak powstało?

400 000 lat temu tereny te doświadczyły serii niszczycielskich trzęsień ziemi, co w efekcie spowodowało wypłynięcie wód termalnych na powierzchnię. Powstałe gorące źródła spływały po płaskowyżu z ogromną prędkością setek litrów wody na sekundę, jednocześnie odparowując i tworząc przy tym tarasy, baseny, stalaktyty i ściany. Piękne białe tarasy powstały z osadów wapiennych nazywanych tawertynem. Jest to porowata skała osadowa, zazwyczaj przybierająca kolor biały lub czerwony i składa się z kalcytu oraz argonitu, jest tzw. odmianą martwicy wapiennej. Powstaje wskutek ubytku dwutlenku węgla w momencie, gdy podziemna woda wypływa na powierzchnię. Ciśnienie wody gwałtowanie spada wytrącając z roztworu węglan wapnia. Tawertyn już w starożytności był wykorzystywany do wyrobów naczyń czy jako materiał budowlany.

Cudowne właściwości wody.

Nie od dziś wiadomo, że woda wypływająca z wnętrza ziemi w Pamukkale ma właściwości lecznicze, a wręcz uzdrawiające. Podobno woda ma leczyć nie tylko z chorób skóry, ale również i nadciśnienie, reumatyzm choroby oczu oraz niestrawność. Ponadto w starożytności uważano, że woda odmładza, a nawet upiększa! Kto by się w takim razie nie wykąpał? Już starożytni Rzymianie o tym wiedzieli, dlatego też założyli na szczycie wzniesienia metropolię, którą nazwali "Hierapolis" co w tłumaczeniu oznacza "Święte Miasto" i chyba wcale nie trzeba tłumaczyć dlaczego... dziś można zwiedzać teren ruin Hierapolis, a widok z najwyższego stopnia w amfiteatrze rozpościera się na piękne góry. Nieopodal również znajduje się Nekropolis, czyli cmentarz, coby nie wszystkich cudowna woda uleczyła.

Ochrona Pamukkale.

Pamukkale znajduje się na terenie Parku Narodowego, a przez wpisanie 1988 roku na listę światowego dziedzictwa, jest objęte ochroną przez UNESCO. Jeszcze w latach 80. XX wieku w górnej części zbocza funkcjonowały hotele, do których prowadziła specjalnie utworzona droga. Budynki swoje zapotrzebowanie na wodę brały właśnie z pobliskiego źródła Pamukkale, co przyczyniło się do wysychania basenów oraz ich degradacji. Wtedy nie było ściśle wytyczonych ścieżek poruszania się, zatem odwiedzający mieli wolną rękę, co również zniszczyło Pamukkale. Po objęciu ochroną tego miejsca, wszystkie hotele zburzono, a drogę zlikwidowano. Aktualnie na każdym odcinku trasy znajduje się ochrona, a przed wejściem bramki biletowe.

Były plany, by zamknąć Pamukkale. Tak też się stało w 1997 roku, ale wówczas otworzono alternatywną ścieżkę zwiedzania. Co prawda wiele basenów uległo zniszczeniu, ale z pomocą człowieka, natura sobie świetnie z tym poradziła. Niektóre z nich zostały zbudowane na nowo, z betonowych formacji, ale po pewnym czasie natura ozdobiła je na nowo wapienną bielą, a dziś po betonie ani śladu.

Bilet wstępu, w 2019r. kosztował mnie, jako studentkę tutejszej uczelni 30 lir (20zł), natomiast normalny 60 lir (40zł). Godziny otwarcia to: 8:00-20:00.

Legenda.

Jedna z legend głosi, że w Pamukkale żyła kiedyś bardzo brzydka dziewczyna, której nikt nie chciał pojąć za żonę. Gdy rówieśniczki wychodziły za mąż i wychowywały dzieci, zrozpaczona panna postanowiła popełnić samobójstwo i rzuciła się z wapiennego tarasu. Wpadła do jednej z niecek wody, tracąc przytomność. Obok przejeżdżał syn lokalnego możnowładcy i zobaczywszy pannę, od razu się w niej za kochał, wkrótce biorąc z nią ślub.